ยีนที่เข้าใจผิด
มิเชล มอแรนจ์ (แปลโดย Matthew Cobb) สล็อตเว็บตรง Harvard University Press: 2001. 212 หน้า $24.95, £16.95 ตามคำนำของหนังสือเล่มนี้ ซึ่งเป็นการแปลงานภาษาฝรั่งเศสแต่เดิมชื่อLa Part des Gènes (Odile Jacob, 1998) จุดมุ่งหมายของ Morange คือ “การนำเสนอวิสัยทัศน์ใหม่ของยีนและหน้าที่ของยีนโดยอิงจากผลลัพธ์ล่าสุดจาก อณูชีววิทยา”. เขากล่าวต่อไปว่า “แนวคิดของยีนที่ทั้งสาธารณชนทั่วไปและนักวิทยาศาสตร์หลายคนใช้นั้นล้าสมัยไปแล้ว” โดยเขาหมายถึงบทบาทของยีนในการกำหนดโครงสร้างโปรตีน
คำพูดของเขาจะทำให้นักพันธุศาสตร์ส่วนใหญ่ประหลาดใจ เนื่องจากแนวคิดเกี่ยวกับการทำงานของยีนปฐมภูมินี้ได้กลายเป็นความจริงมาช้านานแล้ว ดูเหมือนว่า Morange จะรู้สึกว่าธรรมชาติและหน้าที่ของยีนนั้นถูกเข้าใจผิดอย่างกว้างขวาง (สันนิษฐานว่าเขาไม่รวมนักพันธุศาสตร์มืออาชีพ) และความเข้าใจผิดนี้ก่อให้เกิดความเกลียดชังอย่างกว้างขวางต่อการกำหนดระดับพันธุกรรม จนถึงจุดหนึ่ง เขายังหมายถึง “ฝ่ายตรงข้ามของอณูชีววิทยาและพันธุศาสตร์” ฝ่ายตรงข้ามเหล่านี้ถูกกำหนดอย่างคลุมเครือว่าเป็นคนที่ให้ความซับซ้อนของชีวิตกับองค์ประกอบของสิ่งมีชีวิตอื่นที่ไม่ใช่ยีน และความคิดเห็นของพวกเขาจะไม่ถูกกล่าวถึงในรายละเอียดใด ๆ ข้าพเจ้าจึงรู้สึกประหนึ่งว่าข้าพเจ้ากำลังฟังข้อโต้แย้งเพียงด้านเดียว และไม่ชัดเจนนักว่าใครเป็นผู้โต้แย้ง และเหตุใดจึงเริ่มต้นขึ้น
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ Morange พูดส่วนใหญ่มีความสมเหตุสมผลและให้ความรู้ และเขาทำงานได้อย่างยอดเยี่ยมในการนำเสนอแง่มุมด้านโมเลกุล เซลล์ และพัฒนาการของพันธุศาสตร์แก่ผู้อ่านที่ไม่ใช่นักพันธุศาสตร์ แต่มีความรู้ทางชีววิทยาค่อนข้างดี ประเด็นหลักของ Morange คือผลิตภัณฑ์ของยีนตัวเดียวเป็นเพียงส่วนหนึ่งของเว็บที่ซับซ้อนของโปรตีนที่มีปฏิสัมพันธ์ซึ่งส่งผลให้เกิดโครงสร้างการทำงานและพฤติกรรมของสิ่งมีชีวิต อันที่จริง นี่เป็นแนวคิดเก่าที่มีการระบุไว้อย่างชัดเจนในงานเขียนของนักพันธุศาสตร์พัฒนาการ เช่น CH Waddington และ Sewall Wright ในทศวรรษที่ 1940 และ 1950 ความแตกต่างในตอนนี้คือพันธุศาสตร์ระดับโมเลกุลได้ให้หลักฐานโดยละเอียดเกี่ยวกับธรรมชาติของผู้เล่นหลักบางคนในเกมและวิธีที่พวกเขาโต้ตอบกันอย่างชัดเจน น่าแปลกที่
Morange พัฒนาความหมายที่สำคัญต่างๆ ของมุมมองที่กว้างขึ้นของการกระทำของยีน ซึ่งเขาแสดงให้เห็นด้วยตัวอย่างที่เป็นรูปธรรม ส่วนใหญ่มาจากพันธุกรรมของมนุษย์และหนู ประการแรกคือการเปลี่ยนแปลงในโครงสร้างของยีนอันเป็นผลมาจากการกลายพันธุ์หรือ (ปัจจุบัน) การทดลอง ‘น็อคเอาท์’ อาจมีหรือไม่มีผลรุนแรงต่อสิ่งมีชีวิต ขึ้นอยู่กับสถานที่ของผลิตภัณฑ์ยีนใน เว็บของผลิตภัณฑ์ยีนแบบโต้ตอบและความสามารถของเว็บในการชดเชยการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว
นัยอื่นๆ ก็คือ ความซับซ้อนของ
การเปลี่ยนแปลงในลักษณะต่างๆ ของร่างกายที่เปลี่ยนแปลงไปหลายอย่างและมักจะน่าประหลาดใจนั้นอาจเกิดขึ้นจากการกลายพันธุ์เพียงครั้งเดียว ธรรมชาติหรือแม้กระทั่งการเกิดขึ้นของการเปลี่ยนแปลงอาจขึ้นอยู่กับธรรมชาติของสิ่งแวดล้อมหรือสถานะของยีนอื่นๆ เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงในลักษณะในหมู่คน เช่นเดียวกับในความอ่อนไหวต่อโรคที่กำหนด ยีนที่กำหนดอาจมีส่วนเพียงเล็กน้อยของการแปรผัน และปัจจัยที่ไม่ใช่ทางพันธุกรรมมักมีส่วนทำให้เกิดความแปรปรวนเช่นกัน สิ่งนี้ใช้ได้กับลักษณะที่ซับซ้อนโดยเฉพาะ เช่น ลักษณะพฤติกรรมและอายุขัย อีกครั้ง ทั้งหมดนี้เป็นส่วนหนึ่งของการซื้อขายหุ้นของพันธุศาสตร์พัฒนาการและเชิงปริมาณแบบคลาสสิก
ดังนั้นยีนจึงไม่มีความสัมพันธ์แบบหนึ่งต่อหนึ่งกับอักขระที่ส่งผลกระทบ และการกำหนดลักษณะทางพันธุกรรมแบบคร่าวๆ จะล้มเหลว สิ่งนี้ไม่ได้บ่อนทำลายบทบาทพื้นฐานของยีนในการเข้ารหัสลำดับของกรดอะมิโนในสายโซ่พอลิเปปไทด์ที่พวกมันสอดคล้องกัน และในทางกลับกัน จะกำหนดโครงสร้างสามมิติและความจำเพาะทางชีวเคมีของโปรตีนที่ถูกพับ เนื่องจากมีเพียงยีนเท่านั้นที่สามารถถ่ายทอดข้ามรุ่นได้ มีเพียงยีนเหล่านี้เท่านั้นที่ต้องอยู่ภายใต้พลังแห่งวิวัฒนาการ ในความหมายที่แท้จริง มอแรนจ์สรุปว่า ยีนเป็นตัวกำหนดขั้นสุดท้ายของการพัฒนาและวิวัฒนาการของสิ่งมีชีวิต
นี่เป็นเรื่องใหม่หรือเป็นที่ถกเถียงกันเล็กน้อย แต่น่าจะคุ้มค่าที่จะนำเสนอในรายละเอียดเพื่อแสดงให้ผู้อ่านทั่วไปเห็นว่าการควบคุมทางพันธุกรรมของการพัฒนาและพฤติกรรมมีความหมายอย่างไร หนังสือเล่มนี้สรุปด้วยการอภิปรายเกี่ยวกับวิวัฒนาการของมนุษย์และสุพันธุศาสตร์ มอแรนจ์มีความระมัดระวังอย่างถูกต้องเกี่ยวกับแนวโน้มที่จะมีการจัดการทางพันธุกรรมอย่างแพร่หลายของสารพันธุกรรมของมนุษย์ แม้ว่าจะมีการแทรกแซงอย่างจำกัด เช่น การบำบัดด้วยยีนโซมาติกและการเลือกทำแท้งบุคคลที่มีความเสี่ยงสูงที่จะเป็นโรคทางพันธุกรรม โดยรวมแล้วหนังสือเล่มนี้เขียนได้ดีและถูกต้อง สล็อตเว็บตรง
